- Βρισκόμαστε στον καιρό του Οκταημέρου προσευχής για την ενότητα των Εκκλησιών.
Θεώρησα επίκαιρο να σας προτείνω μερικές σκέψεις σχετικά με το μεγάλο αυτό θέμα.-Η ανθρωπότητα σήμερα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα: οικο-νομικά, κοινωνικά, πολιτικά κλπ. Το μέλλον φαίνεται όλο και πιο αβέβαιο. Αλλά μέσα σ’ αυτή την αβεβαιότητα κι απαισιοδοξία, προ-βάλλει ένα φωτεινό και παρήγορο σημάδι: Οι άνθρωποι της εποχής μας άλλοι συνειδητά, άλλοι ακόμη ασυνείδητα αλλά σταθερά, προσανατολίζονται σε μιαν ανθρωπότητα πιο ενωμένη διεθνώς.
-Μετά τις «Ηνωμένες Πολιτείες» από πολλά χρόνια στην Αμερική έγιναν ενοποιήσεις και αλλού, όπως στην Ινδία, έχουμε τα « Ενωμένα Έθνη», την «Κοινή Αγορά», την «Ενωμένη Ευρώπη» , τις Διε-θνείς Συμβάσεις Βοήθειας και Ανάπτυξης» την «Διεθνή Σύμπραξη Εμπορικών Συναλλαγών», τον « Ο.Η.Ε.» κλπ.
-Εκείνο που ακόμη δεν έχει γίνει, είναι η «Ένωση των Χριστιανών»
Η διαίρεση αυτή είναι το πιο μεγάλο σκάνδαλο στον κόσμο. Την τελευταία αυτή περίοδο, με την φώτιση του Παναγίου Πνεύματος γίνονται ευτυχώς μεγάλες προσπάθειες, αργά αλλά σταθερά. Ο Κύ-ριος επεμβαίνει.
-Γίνεται λόγος για έναν «Πνευματικό Οικουμενισμό», που σιγά- σιγά δημιουργεί ένα νέο τύπο ανθρώπων με πιο ευρεία συνείδηση, λιγότερο εθνικιστική, με μια νοοτροπία που περνάει τα στενά γεωγραφικά όρια μιας πατρίδας ή φυλής και αγκαλιάζει όλους τους λαούς, και τους πολιτισμούς, και σέβεται όλες τις θρησκείες, χωρίς να καταπολεμά, όπως συνέβαινε παντού στο παρελθόν, με φανατισμό και μίσος. Με πόση χαρά και αισιοδοξία δεν παρακολουθήσαμε και πέρυσι την καθιερωμένη πια σχετική συνάντηση στην Ασσίζη! Κάθε φορά διογκώνεται η συμμετοχή και γίνεται όλο και πιο θετικό το αποτέλεσμα. Μια προσπάθεια εμπνευσμένη από την Β΄ Σύνοδο του Βατικανού.
-Η μετανάστευση εκατομμυρίων προσφύγων κάθε φυλής και γλώσσας, παρά τα όποια και όσα προβλήματα δημιουργούν, έγινε μια αιτία να αφυπνιστούν οι χριστιανοί της Δύσης και να δραστη-ριοποιηθούν για την αδελφική χριστιανική φιλοξενία, με αποτέλεσμα αυτοί οι πρόσφυγες να γνωρίσουν την αληθινή όψη της Εκκλησίας και να θαυμάσουν την χριστιανική μαρτυρία, τις μεγάλες μορφές των τελευταίων Παπών και ιδιαίτερα του Πάπα Φραγκίσκου. Αν εξαιρέσουμε τον ελλαδικό χώρο, έχουν πέσει κατακόρυφα οι προκαταλήψεις και οι καχυποψίες. Καλλιεργείται σταθερά το χριστιανικό πνεύμα.
-Αυτό το πνεύμα του οικουμενισμού δεν επιβάλλεται στον σημερινό άνθρωπο με τη βία ή την υλική δύναμη. Πειράματα του είδους στο παρελθόν απέτυχαν. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις γιγαντιαίες αυτοκρατορίες, όπως ο συνεχίστε την ανάγνωση εδώ......
