Το σώμα επηρεάζει πάντοτε την προσευχή, γιατί επηρεάζει κάθε ανθρώπινη πράξη, ακόμη
και την πιο οικεία. Το σώμα είτε γίνεται εργαλείο της προσευχής, είτε γίνεται εμπόδιο της. Ιδιαίτερα κατά την τέλεση της Θεία Λειτουργίας καλούμαστε άλλοτε να είμαστε όρθιοι άλλοτε καθιστοί κι άλλοτε γονατιστοί.
Ας θυμηθούμε λοιπόν το ιδιαίτερο νόημα των βασικότερων στάσεων του σώματος.
ΟΡΘΙΟΙ: Η βασική στάση του χριστιανού είναι να στέκεται όρθιος. Αυτή αντιπροσωπεύει την αξιοπρέπεια του κάθε χριστιανού, που με τη σωτήρια Χάρη που δίνει ο Χριστός, μπορεί επιτέλους να σταθεί όρθιος μπροστά στο Θεό, συνειδητοποιώντας πως, μέσω του Υιού, γίναμε και εμείς παιδιά και είμαστε καλεσμένοι στην Ανάσταση.
Η σύναξη είναι επίσης ΟΡΘΙΑ και ως σημείο σεβασμού στο Θεό, αλλά κυρίως και ως σημείο ετοιμότητας: εκείνος που είναι όρθιος είναι έτοιμος για δράση, μπορεί να απαντήσει αμέσως στο κάλεσμα του Κυρίου, όπως οι μαθητές του Χριστού. Γι’ αυτό στεκόμαστε όρθιοι στην αρχή της ακολουθίας όταν μπαίνει ο ιερέας, που καθιστά ορατό το Χριστό ανάμεσά μας, όταν ακούμε το Ευαγγέλιο, καθώς και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, όταν ο Ιησούς μάς αποστέλλει ως μάρτυρες στον κόσμο.
ΚΑΘΙΣΤΟΙ: Μια άλλη σημαντική στάση είναι το να είμαστε καθιστοί, που είναι σημείο στοχασμού και εσωτερίκευσης. Αρχικά, δεν υπήρχαν καθίσματα στους ναούς, γιατί οι τελετές προέβλεπαν μόνο την όρθια στάση ή τη γονατιστή. Η είσοδος των καθισμάτων και των πάγκων είναι μια συνέπεια όχι μόνο της διάρκειας των ακολουθιών, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στον λαό να είναι πιο άνετος, αλλά και ως συνέπεια μιας μεγαλύτερης σημασίας που δόθηκε στην Αγία Γραφή από την Προτεσταντική μεταρρύθμιση και έπειτα. Γι’ αυτό το λόγο καθόμαστε όταν ακούγονται τα αναγνώσματα, κατά την ομιλία και την προσφορά των δώρων.
ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΙ: Γονατιστοί είναι μια στάση ολοένα και λιγότερο διαδεδομένη. Σημαίνει ταπεινότητα καθώς και τη βαθιά πίστη του χριστιανού. Αν θα θέλαμε να δώσουμε μια κοινωνιολογική εξήγηση του γεγονότος πως ολοένα και λιγότερα άτομα τείνουν να γονατίσουν, θα μπορούσαμε να τη βρούμε στο γεγονός πως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει λιγότερο «φόβο Θεού» (σεβασμό) σε σχέση με τους προγόνους του και πως τείνει ολοένα και περισσότερο να είναι κύριος της ζωής του, απορρίπτοντας να εμπιστευτεί βαθιά το Θεό.
Το Ρωμαϊκό λειτουργικό επιβάλει μια μόνο φορά στους πιστούς να γονατίσουν: κατά τις Εκτενείς Δεήσεις της Μεγάλης Παρασκευής, αλλά ακριβώς γι’ αυτό το νόημα της ομολογίας της μικρότητας μας μπροστά στο μεγαλείο του μυστηρίου του Θεού, επίσης γονατίζουμε κατά την προσκύνηση του Παναχράντου Μυστηρίου και κατά την Καθαγίαση.
Πηγή: Καθολικές Ενορίες Αγίου Γεωργίου & Αγίου Σεβαστιανού στην Άνω Σύρο -- episkopisyrou.gr
