Ο μήνας Μάιος έχει καθιερωθεί ως μήνας αφιερωμένος στη Μητέρα του Σωτήρα μας,
προτρέποντας η Εκκλησία τους πιστούς, αφενός να απαγγέλουν συχνότερα το Άγιο Ροδάριο, και αφετέρου να συμμετέχουν στις τελετές που διοργανώνονται για το σκοπό αυτό στις ενορίες.
Τον μήνα Μάιο καλούμαστε, με την προσευχή του Αγίου Ροδαρίου να αφήσουμε την Παναγία, την ουράνια Μητέρα μας, να μας διαπαιδαγωγήσει στην ΠΙΣΤΗ και να μας οδηγήσει στον Υιό της. Στρεφόμαστε σ’ Εκείνη, για να μιμηθούμε την βαθιά της πίστη, να μιμηθούμε την σιωπή της την γεμάτη από εμπιστοσύνη στο θέλημα του Κυρίου.
O π.Νικηφόρος Βιδάλης στο βιβλίο του «Το Άγιο Ροδάριο» αναφέρει: «Η προσευχή του Αγίου Ροδαρίου, είναι από τις ωραιότερες ευλάβειες προς την Παναγία. Ευθύς εξ αρχής πρέ¬πει να υπογραμμίσουμε ότι το Άγιο Ροδάριο δεν είναι μόνο θεομητορική προσευχή, αλλά και χριστολογική, αφού συνοψίζει τις κυριότερες στιγμές της ζωής του Ιησού Χριστού, από τη σύλληψη του στα άσπιλα σπλάχνα της Παναγίας, μέχρι την ανάληψή του στους ουρανούς. Είναι όμως και Τριαδική προσευχή, αφού η κάθε δεκάδα των «Χαίρε Μαρία» επισφραγίζεται με την επίκληση του «Δόξα Πατρί». Συνεπώς το Άγιο Ροδάριο αναφέρεται σε ολόκληρη την Τριαδική Θεότητα την οποία φέρνει στη σκέψη μας, στη μελέτη μας, στην καρδιά μας.
Στην Καθολική Εκκλησία, η εμφάνιση αυτής της προσευχής ανάγεται στο βάθος των αιώνων. Η παράδοση θέλει ως εμπνευστή της τον Άγιο Δομήνικο (αρχές 13ου αιώνα), ο οποίος με τη δύναμη του λόγου και της προσευχής προς την Αειπάρθενο, καταπολεμούσε τις επικίνδυνες αιρέσεις της εποχής του, που αποσκοπούσαν να νοθεύσουν τη γνήσια χριστιανική πίστη και να σπείρουν ζιζάνια μεταξύ των ανύποπτων χριστιανών. Έκτοτε η προσευχή αυτή ρίζωσε στον κόσμο της Καθολικής Εκκλησίας. Έγινε επιπλέον βίωμα καθημερινό και πολύτιμο εφόδιο για την ενίσχυση και καλλιέργεια της πίστης, με οδηγό και πρωτοπόρα την ουράνια Μητέρα των χριστιανών.
Η ίδια η Παναγία, για να μας δείξει την ευαρέσκεια της γι’αυτήν την προσευχή, στις συχνές εμφανίσεις της (Λούρδη, Φατιμά κ.λ.π.), πάντα παρουσιαζόταν με το Ροδάριο στα χέρια της και το συνιστούσε θερμά.
Τα δάκτυλα των ευλαβών προγόνων μας, ιδιαίτερα όσων ασκούσαν χειρονακτική εργασία, δεν ήταν ροζιασμένα μόνο από τον τίμιο καθημερινό μόχθο της εργασίας, αλλά και από την τριβή των κόμπων του Ροδαρίου.
Δυστυχώς στις μέρες μας το άγιο Ροδάριο δεν έχει πια την παλιά του αίγλη, φθίνει, περιέπεσε στην αφάνεια. Δεν είναι πολλά τα χριστιανικά χείλη που το απαγγέλουν. Η ομορφιά του χάνει τη λαμπρότητα της.
Η αγαπημένη «κορωνέτα», στις ποικίλες μορφές της όλο και εξαφανίζεται από τις τσέπες των ανδρών και τις τσάντες των γυναικών. Οι παλαιότερες γενιές που το γνώρισαν και το αγάπησαν φεύγουν χωρίς ν’ αφήνουν διαδόχους να το συνεχίσουν.
Η νέα γενιά, τα παιδιά μας, το αγνοούν τελείως ως προσευχή και το προτιμούν ως στολίδι στο λαιμό.
Τι κρίμα για την Εκκλησία, την οικογενειακή εστία, την εργασία, τις δοκιμασίες της ζωής!…
Οι ευσεβείς Χριστιανοί στερούνται σήμερα ένα πολύτιμο και πανίσχυρο όπλο με το οποίο άλλοτε αντιμετώπιζαν τους πειρασμούς, τους κινδύνους της ψυχής και του σώματος. Επικαλούνταν και εξασφάλιζαν την πανίσχυρη προστασία της ουράνιας Μητέρας, βρίσκοντας παρηγοριά, ανακούφιση και τη γαλήνη της ψυχής.
Ας ξαναδώσουμε λοιπόν στον πολύτιμο αυτό θησαυρό τη θέση που του ανήκει στην καθημερινή μας, χριστιανική ζωή.»
«Απαγγέλω το ροδάριο» σημαίνει:
Παρακαλώ το Θεό δια της Παναγίας.
Με την Παναγία φέρνω στη σκέψη μου τη ζωή του Χριστού.
Το «Πάτερ ημών» μας ενώνει με τον Θεό Πατέρα.
Με το «Χαίρε Μαρία» πορευόμαστε, μαζί με την Παναγία,
φέρνοντας στο νου τα μεγάλα γεγονότα (Μυστήρια) της ζωής
του Χριστού και της δικής της, για να καταλήξουμε σιγά-σιγά
στο Μυστήριο της Αγίας Τριάδας με το «Δόξα Πατρί».
Παρακαλώ το Θεό δια της Παναγίας.
Με την Παναγία φέρνω στη σκέψη μου τη ζωή του Χριστού.
Το «Πάτερ ημών» μας ενώνει με τον Θεό Πατέρα.
Με το «Χαίρε Μαρία» πορευόμαστε, μαζί με την Παναγία,
φέρνοντας στο νου τα μεγάλα γεγονότα (Μυστήρια) της ζωής
του Χριστού και της δικής της, για να καταλήξουμε σιγά-σιγά
στο Μυστήριο της Αγίας Τριάδας με το «Δόξα Πατρί».
Το Ροδάριο είναι:
Προσευχή των μικρών, των ταπεινών…
Το «προσευχητάρι» των φτωχών…
Βάζει σε στάση προσευχής και την ψυχή και το σώμα.
Ο άνθρωπος αφήνει κατά μέρος τους δύσκολους διαλογισμούς,
που θα μπορούσε ίσως να κάνει πάνω στην προσευχή ή στην
ίδια την προσευχή που ψιθυρίζουν τα χείλη του, για να
αποδεχθεί τελικά τη μικρότητά του και την ένδεια του.
Προσευχή των μικρών, των ταπεινών…
Το «προσευχητάρι» των φτωχών…
Βάζει σε στάση προσευχής και την ψυχή και το σώμα.
Ο άνθρωπος αφήνει κατά μέρος τους δύσκολους διαλογισμούς,
που θα μπορούσε ίσως να κάνει πάνω στην προσευχή ή στην
ίδια την προσευχή που ψιθυρίζουν τα χείλη του, για να
αποδεχθεί τελικά τη μικρότητά του και την ένδεια του.
Το Ροδάριο μπορούμε να το απαγγέλουμε παντού.
Στο σπίτι, είτε μια ώρα αφιερωμένη αποκλειστικά στην προσευχή, είτε όταν τα χέρια είναι απασχολημένα, μα η σκέψη ελεύθερη.
Στο κρεβάτι, όταν μας καθηλώνει σ’ αυτό μια αρρώστια, μια αδιαθεσία, τα γεράματα…
Στο δρόμο, στη στάση, μέσα στο λεωφορείο, στη δουλειά μας, αν είναι δυνατό, δίπλα στ’ αδέλφια μας που ίσως υποφέρουν, ή νιώθουν θανάσιμο κενό μέσα τους ή που, ίσως, είναι σε αναζήτηση του Θεού. Όσο για τους περαστικούς, μήπως δεν τους έχουμε κι όταν «λέμε» μονάχα ένα «Πάτερ»;
Αν ακούγαμε τη φωνή της Εκκλησίας, που συνιστά σ’ όλους το ροδάριο! Αν ξαναπιάναμε το ροδάριο στο χέρι! Αν οι οικογένειες έβρισκαν το χρόνο και έπαιρναν τη συνήθεια να προσεύχονται μαζί και ν’ απαγγέλλουν μαζί το ροδάριο! Τι ευλογία δεν θα πλημμύριζε την Εκκλησία, τις οικογένειες, τον κόσμο!
Στο σπίτι, είτε μια ώρα αφιερωμένη αποκλειστικά στην προσευχή, είτε όταν τα χέρια είναι απασχολημένα, μα η σκέψη ελεύθερη.
Στο κρεβάτι, όταν μας καθηλώνει σ’ αυτό μια αρρώστια, μια αδιαθεσία, τα γεράματα…
Στο δρόμο, στη στάση, μέσα στο λεωφορείο, στη δουλειά μας, αν είναι δυνατό, δίπλα στ’ αδέλφια μας που ίσως υποφέρουν, ή νιώθουν θανάσιμο κενό μέσα τους ή που, ίσως, είναι σε αναζήτηση του Θεού. Όσο για τους περαστικούς, μήπως δεν τους έχουμε κι όταν «λέμε» μονάχα ένα «Πάτερ»;
Αν ακούγαμε τη φωνή της Εκκλησίας, που συνιστά σ’ όλους το ροδάριο! Αν ξαναπιάναμε το ροδάριο στο χέρι! Αν οι οικογένειες έβρισκαν το χρόνο και έπαιρναν τη συνήθεια να προσεύχονται μαζί και ν’ απαγγέλλουν μαζί το ροδάριο! Τι ευλογία δεν θα πλημμύριζε την Εκκλησία, τις οικογένειες, τον κόσμο!
(Από το Ενοριακό Δελτίο της ενορίας Αγ.Σεβαστιανού, Άνω Σύρος)
Πηγή episkopisyrou.gr
