Οι παρεμβάσεις του Πάπα Φραγκίσκου σχετικά με το θέμα της αλληλεγγύης είναι πια
σχεδόν αδύνατο να μετρηθούν: είναι συνεχείς, σε πολλά και διαφορετικά «περιβάλλοντα», απευθύνονται σε πρόσωπα , σε κοινότητες, σε εθνικά και διεθνή όργανα. Παρακάτω και με υλικό που αγκαλιάζει την περίοδο 2014 και 2015 θα παρουσιάσουμε ένα είδος δεκάλογου για την αλληλεγγύη.Η αλληλεγγύη είναι βασικό στοιχείο της χριστιανικής ζωής.
Η αλληλεγγύη με τους φτωχούς βρίσκεται στην καρδιά του Ευαγγελίου. Θα πρέπει να θεωρείται ως βασικό στοιχείο της χριστιανικής ζωής. Πρέπει να προωθείται με το κήρυγμα και την κατήχηση, αντλώντας από την πλούσια κληρονομιά της Κοινωνικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Η αλληλεγγύη πρέπει να διαποτίζει τις καρδιές και το νου των πιστών και να εμπνέει την κάθε πτυχή της εκκλησιαστικής ζωής. Οι φτωχοί εκτός από κέντρο, είναι η αρχή και το τέλος του Ευαγγελίου. Η Εκκλησία, κυρίως εκείνη που έχει οικονομική ευμάρεια, πρέπει να προσέχει μη τυχόν και οι φτωχοί δεν αισθάνονται σαν στο σπίτι τους και δεν τολμούν να εισέλθουν.
Μια πίστη χωρίς αλληλεγγύη είναι μια νεκρή πίστη.
Ακόμα κι αν ο χριστιανός πηγαίνει την Κυριακή στην εκκλησία, αλλά δεν έχει την καρδιά του ποτισμένη από την αλληλεγγύη η χριστιανική του πίστη είναι μια αδύναμη πίστη, άρρωστη και νεκρή. Μια πίστη χωρίς αλληλεγγύη είναι μια πίστη χωρίς Χριστό και χωρίς Θεό. Όταν η πίστη δεν είναι αλληλέγγυα και υποστηρικτική ή είναι αδύναμη ή είναι άρρωστη ή έχει πεθάνει:.. δεν είναι πίστη στον Ιησού. Η πίστη που ο Ιησούς κάνει να γεννηθεί είναι μια πίστη με την ικανότητα να ονειρεύεται το μέλλον και να αγωνίζεται για αυτό στο παρόν. Με μια τέτοια πίστη ο Χριστιανός πρέπει «να διατρέξει τους δρόμους και τα μονοπάτια του κόσμου». Το πιο αποτελεσματικό μήνυμα ώστε οι Χριστιανοί να μπορούν να κάνουν κοινωνούς τους άλλους είναι μια πίστη που εμπνέεται και εμπνέει και προωθεί την αλληλεγγύη. Η πίστη, είναι το φως που δεν θαμπώνει, αλλά που φωτίζει και προσανατολίζει κάθε συνείδηση αλλά και την ιστορία του κάθε προσώπου και κάθε ανθρώπινης κοινωνίας, δεν μπορεί να περιορισθεί μόνο στην καθαρά υποκειμενική σφαίρα ..
Στην Εκκλησία, όλοι, χωρίς καμιά εξαίρεση, καλούνται να προωθούν την αλληλεγγύη.
Για να οικοδομηθεί μια δίκαιη και αλληλέγγυα κοινωνία απαιτείται η συμβολή όλων. Όλοι, ιερείς, μοναχοί, μοναχές, αφιερωμένοι λαϊκοί, απλοί πιστοί, πρέπει να ενθαρρύνονται να υπηρετούν τον Θεό, όντας στην υπηρεσία των αδελφών, και διαδίδο-ντας παντού το πνεύμα και την πράξη του πολιτισμού της αλληλεγγύης. Υπάρχει πολύ ανάγκη για μια τέτοια δέσμευση, μπροστά στις τόσες επισφαλείς καταστάσεις και στην αβεβαιότητα υλική και πνευματική, ειδικά μπροστά στην ανεργία, μια μάστιγα για την οποία χρειάζονται οι προσπάθειες όλων, παρόλο που το πρόβλημα της εργασίας είναι ιδιαίτερα επιτακτικό και απευθύνεται και επερωτά την ευθύνη των επιχειρηματικών και οικονομικών θεσμών του κόσμου μας.
Ας οικοδομήσουμε ένα καλύτερο κόσμο με τους νέους σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Για να οικοδομηθεί ένας κόσμος δικαιοσύνης αλληλεγγύης και αδελφοσύνης είναι αποφασιστικής σημασίας και πρωταγωνιστικός ο ρόλος των νέων: θα πρέπει όλοι να βοηθήσουν να ξεπεραστούν τα προβλήματα της ανεργίας των νέων με θάρρος, ελπίδα και αλληλεγγύη. Ο κόσμος χρειάζεται νεαρούς ανθρώπους θαρραλέους και όχι φοβισμένους, νέους που ενεργοποιούνται στους δρόμους και δεν αδρανούν. Η νεολαία του σήμερα και του αύριο έχει δικαίωμα σε μια ειρηνική παγκόσμια τάξη πραγμάτων βασισμένη στην ενότητα της ανθρώπινης οικογένειας, το σεβασμό, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη και τη συμπόνια.
Πηγή: Εφημερίδα «Ενοριακές Καμπάνες», φ855, 13/5/2016 episkopisyrou.gr
