ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Α
"Η τακτική που ακολουθεί η βασιλεία του θεού είναι η ανοχή και η ευσπλαχνία. Πηγαίνετε να μάθε λέει ο Ιησούς τι σημαίνει έλεος θέλω και όχι θυσίες."
Ο Ιησούς αναγγέλλοντας την Βασιλεία του Θεού πολλές φορές χρησιμοποιεί παραβολές για να μπορέσει ο απλός κόσμος που δεν έχει μία ιδιαίτερη μόρφωση να καταλάβει αυτό που θέλει να τους διδάξει.
Οι παραβολές είναι παραδείγματα από τη ζωή των ανθρώπων στους ο Κύριος μιλά και μέσα από αυτά τα παραδείγματα βγαίνουν τα μεγάλα διδάγματα που ο Ιησούς απευθύνει στα πλήθη που τον ακολουθούν.
Η σημερινή παραβολή του σπόρου και των ζιζανίων μας διδάσκει ότι στον κόσμο συνυπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Αυτό είναι δεδομένο εκείνο που δεν είναι δεδομένο είναι ότι ο καθένας από μας μπορεί να κρίνει ποιος είναι καλός καιν ποιος κακός. Μας διδάσκει επίσης πως σε όλες τις εποχές υπάρχουν οι ανυπόμονοι υπηρέτες που θέλουν να επισπεύσουν το χωρισμό των καλών από των κακών, να επισπεύσουν και θα έλεγα να αντικαταστήσουν την κρίση που θα κάνει ο Θεός όταν θα έλθει ο καιρός.
Οι άνθρωποι όμως δεν ξέρουν να κρίνουν γιατί δεν γνωρίζουν ούτε το μέτρο που χρησιμοποιεί ο Θεός αλλά και ούτε την καρδιά του ανθρώπου. Το καλό και το κακό πρέπει να συνυπάρξουν μέχρι την τελική ωρίμαση. Η κεντρική ιδέα της παραβολής δεν είναι η ανακάλυψη των ζιζανίων, ούτε η τελική κρίση κατά την οποία θα γίνει ο χωρισμός των ζιζανίων από τον καλό σπόρο, αλλά η κεντρική ιδέα ευρίσκεται αλλά στην προσοχή που χρειάζεται μήπως ξεριζώνοντας τα ζιζάνια ξεριζωθεί και ο καλός ο σπόρος. Ο θαυμασμός και το σκάνδαλο των υπηρετών προέρχεται από τη μεγάλη υπομονή και μεγαλοψυχία του Θεού.
Η Εκκλησία σε όλες τις εποχές ταλαντεύεται από τα σκάνδαλα και από τις αμαρτίες των χριστιανών. Για κάθε προβληματική κατάσταση ισχύει αυτό που είπε ο Απόστολος Παύλος: "Μην κρίνετε τίποτε πριν από τον ερχομό του καιρού, έως ότου έλθει ο Κύριος». Αυτός θα φωτίσει τα μυστικά του σκότους και θα κάνει φανερές τις σκέψεις των καρδιών. Τότε ο κάθε ένας θα λάβει τον έπαινό του από το Θεό" (Κορινθίους 4,5).
Στην εποχή του Ιησού υπήρχαν οι Φαρισαίοι οι οποίοι νόμιζαν τους εαυτούς των δίκαιους και αγίους γι’ αυτό και κρατούσαν μία απόσταση από το πλήθος που το θεωρούσαν αμαρτωλό. Ήλθε όμως ο Ιησούς που συναναστρεφόταν ακόμη και τους αμαρτωλούς, τους δεχόταν, έτρωγε μαζί τους. Και μάλιστα στην ομάδα των δώδεκα είχε και ένα προδότη και το ήξερε, αλλά δεν τον έδιωχνε.
Η τακτική που ακολουθεί η βασιλεία του θεού είναι η ανοχή και η ευσπλαχνία. Πηγαίνετε να μάθε λέει ο Ιησούς τι σημαίνει έλεος θέλω και όχι θυσίες.
Η έκπληξη που αισθάνονται οι υπηρέτες όταν ανακάλυψαν τα ζιζάνια μας κάνει να σκεπτόμαστε ότι αυτή η παραβολή εφαρμόζεται και στην κοινότητα των χριστιανών τη στιγμή που ανακαλύπτει στους κόλπους της ατέλειες αντιμαρτυρίες του ευαγγελίου. Η Εκκλησία δεν πρέπει να επιδιώκει να γίνει μία κοινότητα καθαρών και τέλειων απομακρύνοντας τους αδύναμους και τους αμαρτωλού. Ο καλός σπόρος και τα ζιζάνια οφείλουν να αναπτύσσονται μαζί μέχρι την ημέρα του θερισμού.
Ποιος είναι εκείνος που μπορεί να τα ξεχωρίσει; Παρά μόνο ο δίκαιος κριτής ο ίδιος ο Θεός.
