ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ;
Για τις αμαρτίες μας: Κι όχι για τα λάθη μας, τα ελαττώματά μας ή για τις αδεξιότητές μας.
Καταπατώ ένα πεζό από αδεξιότητα είναι δραματικό, αλλά δεν είναι μια αμαρτία, απ τη στιγμή που οδηγούσα προσεκτικά. Αντιθέτως, αν οδηγώ απρόσεκτα, χωρίς να προκαλέσω ατύχημα, δεν υπακούω στην εντολή του Θεού: «Δε θα σκοτώσεις». Δηλ. είναι η πρόθεση, αυτό που θέλουμε να κάνουμε, που θα μας κρίνει κι όχι τα αποτελέσματά του.
Εξομολογούμαι μια αμαρτία σημαίνει ομολογώ ότι η πρόθεσή μου δεν ήταν εκείνη του Θεού «που είναι καλή, ευχάριστη και τέλεια» (Ρωμ 12,2) καλή, ευχάριστη και τέλεια για την ευτυχία μας, που είναι και αντικείμενο του θελήματος του Θεού. Η αμαρτία μας κάνει κακό, ενίοτε ένα θανάσιμο κακό και γι’ αυτό ο Θεός την απεχθάνεται, γι’ αυτό και προσβάλλεται. Θέλοντας αυτό που ο Θεός θέλει, σημαίνει θέλουμε την ευτυχία μας, κι όταν δεν τη θέλουμε, τότε φτιάχνουμε τη δυστυχία μας.
Οι 10 εντολές της Βίβλου, το σημάδι των οποίων κάθε άνθρωπος μπορεί ν’ αναγνωρίσει μέσα στη συνείδησή του, μας δίνουν τη βασική διάρθρωση του θελήματος του Θεού, πλαισιώνουν την εξέταση της συνείδησης που θα επιτρέψει να ανακαλύψουμε τις αμαρτίες μας και να προετοιμάσουμε την εξομολόγησή μας.
(συνεχίζεται)
