ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΠΛΗΞΗ ΣΤΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΗΡΙΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Ο Κύριος δεν κουράζεται να καλεί τον καθένα μας ν’ αλλάξει ζωή, να κάνει ένα βήμα προς Εκείνον gια να μεταστραφεί και το κάνει με τη γλυκύτητα και την εμπιστοσύνη ενός Πατέρα: να κάνουν το ίδιο και οι εξομολόγοι. Αυτή η σκέψη ήταν το επίκεντρο της ομιλίας του Αγίου Πατέρα κατά τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Μάρθας.
Η Τεσσαρακοστή είναι ένας καιρός που «βοηθά στη μεταστροφή», να πλησιάσουμε το Θεό, στην "αλλαγή της ζωής μας» και αυτό είναι μια «χάρη» που πρέπει να ζητούμε από το Θεό.
Ο Ιησούς καλεί με γλυκύτητα και εμπιστοσύνη του πατέρα.
Ξεκινώντας από το πρώτο ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας που ήταν από τον προφήτη Ησαΐα, ένα αληθινό «κάλεσμα για μεταστροφή» ο Πάπας Φραγκίσκος έδειξε ποια είναι η «ειδική» στάση του Ιησού έναντι της αμαρτίας μας. « Δεν επιπλήττει , αλλά καλεί με γλυκύτητα, δίνοντας εμπιστοσύνη». « Εμπρός ελάτε να συζητήσουμε» είναι τα λόγια του Κυρίου στους αρχηγούς των Σοδόμων και στο λαό των Γομόρρων, στους οποίους είχε ήδη υποδειχθεί «το κακό» που έπρεπε να αποφύγουν και το «καλό» που έπρεπει να ακολουθήσουν. Έτσι συμπεριφέρεται και μαζί μας:
Ο Κύριος λέει: «εμπρός, έλα. Ελάτε να συζητήσουμε. Ας μιλήσουμε λίγο». Δε μας φοβίζει. Είναι όπως ο πατέρας ενός παιδιού που έκανε μια αναποδιά και πρέπει να το παρατηρήσει. Και ξέρει ότι αν χρησιμοποιήσει το μπαστούνι δεν θα πάνε καλά τα πράγματα, πρέπει να χρησιμοποιήσει την εμπιστοσύνη. Ο Κύριος στην περικοπή αυτή έτσι μας καλεί: "Εμπρός ελάτε". Ας μιλήσουμε, ας συζητήσουμε. Μη φοβάστε, δεν θέλω να σας τιμωρήσω, αλλά να σας συγχωρήσω» Είναι επειδή γνωρίζει πως σκέπτεται το παιδί του: «μα εγώ έκανα τόσα πράγματα»- «Ακόμη και αν οι αμαρτίες σου είναι σαν την πορφύρα θα γίνουν λευκές σαν το χιόνι. Και αν είναι κόκκινες σαν το σκουλήκι θα γίνουν λευκές σαν το μαλλί».
Όχι επιπλήξεις στο εξομολογητήριο
Όπως ο πατέρας έναντι του υιού του , έτσι και ο Ιησούς με μία «κίνηση εμπιστοσύνης προσφέρει τη συγνώμη και αλλάζει την καρδιά του αμαρτωλού». Έτσι έκανε, υπενθυμίζει ο Πάπας , καλώντας το Ζακχαίο ή το Ματθαίο, έτσι κάνει στη ζωή μας, μας βοηθά να δούμε « πώς να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός στην πορεία της μεταστροφής».
Ας ευχαριστήσουμε το Θεό για την καλοσύνη του. Εκείνος δεν θέλει να μας τιμωρήσει. Έδωσε τη ζωή του για μας και αυτή η είναι η καλοσύνη του. Και πάντα αναζητά τρόπους για να μας πλησιάσει. Και όταν εμείς οι ιερείς, βρισκόμαστε στη θέση του Κυρίου, οφείλουμε να αισθανθούμε τις μεταστροφές, κι εμείς πρέπει να δείχνουμε αυτή την καλοσύνη, όπως λέει ο Κύριος: «Ελάτε να συζητήσουμε, δεν υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει η συγνώμη».
Πηγαίνετε στον Κύριο με ανοιχτή καρδιά: είναι ο πατέρας που περιμένει.
Ο Πάπας διηγήθηκε κάτι με την εμπειρία ενός Καρδιναλίου εξομολογητή που ενώπιον της αμαρτίας που υπέθεσε ότι είναι «βαριά» δεν σταμάτησε πολύ, αλλά προχώρησε και συνέχισε το διάλογο: «και αυτό ανοίγει την καρδιά, υπογραμμίζει ο Ποντίφικας, το άλλο πρόσωπο αισθάνεται εν ειρήνη « Έτσι κάνει μαζί μας ο Κύριος, μας λέει: «Ελάτε, ας μιλήσουμε. Πάρετηναπόδειξητηςσυγνώμης, ησυγνώμηυπάρχει:
Εμένα με βοηθάει να βλέπω αυτή τη συμπεριφορά στον Κύριο: Ο πατέρας με το παιδί που θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο, ότι αναπτύχθηκε και ακόμα είναι στη μέση της πορείας. Ο Κύριος γνωρίζει ότι όλοι μας είμαστε στη μέση της διαδρομής και πολλές φορές έχουμε ανάγκη από αυτό, να ακούσομε αυτό το λόγο: «Μα έλα μη φοβάσαι, πλησίασε . Η συγνώμη υπάρχει". Και αυτό μας δίνει θάρρος. Να πάμε στον Κύριο με ανοιχτή καρδιά: είναι ο πατέρας που μας περιμένει. Πάντα μας περιμένει αλλά ιδιαίτερα στην περίοδο της Τεσσαρακοστής που είναι «καιρός κατάλληλος και ευπρόσδεκτος».
+Ν
