Συναντήσαμε το Χριστό μετανάστη στη Σάμο
Τη Δεύτερη Κυριακή της Παρουσίας ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος λειτούργησε στον ενοριακό Ναό της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στη Σάμο όπου ήταν και ο τρίτος σταθμός του ποιμαντικού του ταξιδιού στα τρία ακριτικά νησιά Χίο, Λέσβο Σάμου. Μαζί του συλλειτούργησε και ο εφημέριος του Ναού, π. Ριχάρδος, ο οποίος τον τελευταίο καιρό ζητά τρόπους για να καλύψει τα κενά που έχει δημιουργήσει η ευλογημένη απόφαση του διακόνου μας π. Μάριου Φώσκολου να ξεκινήσει τις θεολογικές του σπουδές στη Ρώμη με σκοπό να βαδίσει προς την ιεροσύνη.
Ο ναός ήταν και πάλι γεμάτος από πρόσφυγες και μετανάστες παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες με τη ψιλή βροχούλα που έπεφτε από το πρωί.
Εκεί συναντήσαμε τον πρόσφυγα Ιησού στο πρόσωπό τους και αναζητήσαμε τρόπους να τους βεβαιώσουμε ότι έτσι τους βλέπουμε γι’ αυτό και η Εκκλησία μας δεν πρόκειται να τους εγκαταλείψει ακόμη και αν παραμείνει ένας πρόσφυγας ή μετανάστης στο νησί.
Η ενεργός συμμετοχή τους στη Θεία Λειτουργία είναι πάντα εντυπωσιακή με την κάλυψη της ανάγνωσης των αναγνωσμάτων στη γαλλική γλώσσα εφόσον το 80% από αυτούς είναι γαλλόφωνοι, αλλά και με τη προετοιμασία που εξασφαλίζουν στην προετοιμασία των λειτουργικών ασμάτων τα οποία αποδίδουν πολύ όμορφα και προσφέρουν σε όλους μια όμορφη ατμόσφαιρα προσευχής ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας.
Ενώ η Θεία Λειτουργία προβλεπόταν να τελεστεί στις 6 το απόγευμα , ο ναός ήταν ήδη σχεδόν γεμάτος από τις 5 που έφθασαν αρκετοί πρόσφυγες και μετανάστες.
Όταν άρχισε η Θεία Λειτουργία ο Ναός θύμιζε την ημέρα των εγκαινίων του. Τουλάχιστο 120 παρόντα στον κυρίως ναό και στον γυναικωνίτη παρουσίαζαν μία εικόνα Εκκλησίας συναγμένης στην προσευχή.
Πολλοί ενοριακοί ναοί θα ζήλευαν μια τέτοια την εικόνα, εμάς μας συγκίνησε διότι δεν είναι εικόνα συνηθισμένη, Μας δημιούργησε ταυτόχρονα προβληματισμούς, όταν σκεπτόμαστε ότι σε άλλους τόπους όπου οι ενορίες είναι κολλητές η μία στην άλλη , οι πιστοί απαιτούν να έχουν τη Θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή και μάλιστα τη στιγμή που το ποσοστό συμμετοχής έχει πέσει κάτω από το 50%.
Τι κάνουμε όμως εμείς για τους ναούς αυτούς που σήμερα κατακλύζονται από πρόσφυγες και μετανάστες που έρχονται μία ώρα πριν την έναρξη της Θείας Λειτουργίας και όχι μετά πριν το ευαγγέλιο;
Αυτοί οι πρόσφυγες και μετανάστες παραμένουν ώρες στο ναό χωρίς να κοιτάζουν τα ρολόγια τους, διότι ήρθαν να προσευχηθούν επειδή το έχουν ανάγκη και όχι για να εκπληρώσουν μία υποχρέωση. Θα μου πείτε μα αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. Μα και ο κάθε χριστιανός δεν θα έπρεπε την ημέρα της Κυριακής να έχει κάτι άλλο να κάνει!
Το μόνο που θέλουν είναι να τους δοθεί η ευκαιρία να προσευχηθούν, να συμμετάσχουν στη Θεία Λειτουργία, να κοινωνήσουν στα άχραντα Μυστήρια και να πάρουν δύναμη που θα τους αυξήσει την ελπίδα ότι είναι κοντά η γη της επαγγελίας. Έχουν διαπιστώσεις και είναι ευτυχείς μέσα στη δυστυχία τους διότι έχουν ότι μέσα στη μοναξιά και στην εγκατάλειψη τους από μέρους της Πολιτείας έχουν δίπλα τους τον ίδιο το Χριστό, την Εκκλησία/.
Μόνο σ’ αυτήν βρίσκουν το θάρρος και την παρηγοριά τους και εύχονται συχνά να έχουν την παρουσία του ιερέα για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας ή έστω και ομάδες εμψυχωτών που εξασφαλίζουν την Ακολουθία του Λόγου.
Μήπως είναι η στιγμή να κάνουμε μία καλύτερη και δικαιότερη κατανομή των δυνάμεών μας. Να τις προσφέρουμε εκεί που τις αναζητούν και να τις μειώσουμε από εκεί που δεν τις εκτιμούν;
Τόσο στη Λέσβο όσο και στη Σάμο ζήσαμε στιγμές πολύ ζωντανές, στιγμές έντονης πίστης , αγάπης και σεβασμού που εκδήλωσαν και με ανθρώπινο τρόπο κάνοντας αγώνα για να μη μείνει κανένας χωρίς μία φωτογραφία με τον επίσκοπο που έφθασε εκεί για να τους βεβαιώσει ότι τους θεωρεί δικά του νοητά. Ότι τόσο ο ίδιος όσο και όσοι έχουν τεθεί στην υπηρεσία τους, είναι κοντά τους. Στο πρόσωπό τους βλέπουν το μετανάστη Κύριο που αυτό τον καιρό έχει μεταναστεύσει όχι στην Αίγυπτο αλλά στην Πατρίδα μας και ιδιαίτερα στη Λέσβο και στη Σάμο
